دانشمندان در دانشگاه کمبریج متوجه شدند اختلافات و بحث‌های بین برادرها و خواهرها در اصل مهارت‌های اجتماعی، دایره لغت و رشد آن‌ها را افزایش می‌دهد.

 با این کار توانایی کودکان برای رقابت افزایش پیدا می‌کند و آن‌ها بهتر می‌توانند در مدرسه به موفقیت برسند. این کودکان هم‌چنین شخصیت محبوب‌تری در بین دیگران پیدا می‌کنند و بیش‌تر از دیگران توانایی‌های مدیریتی خود را تقویت می‌کنند که تمام این فاکتورها به موفقیت در زندگی آینده آن‌ها کمک زیادی می‌کند.

 دکتر هاگز از کالج نیوهام در کمبریج در این باره گفت: تحقیقات من نشان می‌دهد دعواها و اختلاف بین کودکان نه تنها مضر نیست، بلکه آن‌ها با این کار بسیاری از مهارت‌های زندگی را می‌آموزند.

به این ترتیب والدین باید بدانند که این مرحله در زندگی نفش مهمی در بهبود ارتباطات اجتماعی کودکان در سال‌های آینده بازی می‌کند.در این مطالعات، محققان رفتار 250 کودک را در طول یک دوره مورد بررسی قرار دادند.و به این نتیجه رسیدند که فرزندانی که خواهرو برادر دارند ، موفق ترند.

  تحقیقات نشان می‌دهد دعواها و اختلاف بین کودکان نه تنها مضر نیست، بلکه آن‌ها با این کار بسیاری از مهارت‌های زندگی را می‌آموزند.

 کودکان حتی می‌توانند بعضی از مهارت‌ها را به والدین و بزرگسالان بیاموزند. برای مثال آن‌ها بلافاصله بعد از آن‌که با یکدیگر به مشکل برمی‌خورند سعی می‌کنند اختلافات بین خود را حل و فصل کنند. این موضوع می‌تواند درسی برای بسیاری از بزرگسالان باشد.

 کودکان به راحتی تشخصی می‌دهند که آیا والدینشان بین آن‌ها و دیگر خواهر و برادرها با عدالت برخورد می‌کنند یا خیر. در حقیقت برخی از رفتارهایی که کودکان از خود نشان می‌دهند بستگی مستقیم به این موضوع دارد.

 دانشمندان با انجام تحقیقاتی متوجه شدند کودکان چینی عملکرد ضعیف‌تری در امتحانات مدرسه دارند. دلیل اصلی این موضوع اتخاذ سیاست تک فرزندی در این کشور است که باعث شده کودکان نتوانند بسیاری از ارتباطات اجتماعی مهم را در محیط خانواده بیاموزند.

 شاید در ظاهر به نظر برسد که کسب مهارت در عذر خواهی یک مقوله دشوار است و بیشتر ما یا مهارت لازم در این زمینه را نداشته و توانایی اقرار به خطاهایمان را نداریم یا اینکه اعتماد به نفس لازم برای عذر خواهی را در خودمان پرورش نداده ایم و همواره سعی داریم که در برابر خطاها و اشتباهاتی که مرتکب می شویم بهانه تراشی کنیم. اما از طرف دیگر همان طور که عذر خواهی کردن نیازمند مهارت و اعتماد به نفس لازم است پذیرش عذر خواهی اطرافیان نیز توانایی و جرات خاصی می خواهد.مسلما هیچ راهی بهتر از پوزش و عذر خواهی در جریان یک کدورت و مشکل ارتباطی نمی تواند موثر و نتیجه بخش باشد.

شما به شدت عصبانی هستید و حق هم کاملا با شماست. حال همسرتان، اعضای خانواده تان یا دوستی که سبب عصبانیت شما شده است به اشتباهش اقرار می کند . کنار گذاشتن عصبانیت و پذیرش عذرخواهی دیگران نیازمند نوعی بلوغ، همدلی و اعتماد است. انجام تمام این کارهای دشوار به شرطی میسر است که حفظ ارتباطات شما و دیگران از ارزش و اعتبار لازم برخوردار باشد.

از طرف دیگر لازم است که شما به خطاپذیر بودن انسانها معتقد باشید و بدانید که این اشتباه از هر کس دیگر حتی از خود شما نیز ممکن است سر بزند. بنابراین اگر در برابر اشتباه دیگران کمی از موضع خود کوتاه آمده و سخت نگیرید می توانید عذر خواهی طرف مقابل را بهتر بپذیرید.

وسواس یک ایده، فکر، تصور، احساس یا حرکت مکرر یا مضر است که با نوعی احساس اجبار و ناچاری ذهنی و علاقه به مقاومت در برابر آن همراه است. بیمار همواره متوجه بیگانه بودن حادثه نسبت به شخصیت خود است و از غیرعادی و نابه‌هنجار بودن رفتار خود آگاه است. وسواس به صورت‌های مختلف، مانند اجتناب، تکرار و مداومت، تردید، شک در عبادت، ترس، دقت و نظم افراطی، اجبار و الزام، احساس بن‌بست و عناد و لجاجت در بیمار بروز می‌کند.

وسواس‌هایی که تمام فکر و اندیشه فرد را تحت تاثیر قرار می‌دهد و او را احاطه می‌کند، معمولا به چهار دسته تقسیم می‌شوند و به صورت‌های زیر خود را بروز می‌دهند:

الف) وسواس فکری: 1? اندیشه درباره بدن و ظاهر؛ 2? اندیشه درباره حال یا گذشته؛ 3? اندیشه افراطی

ب) وسواس عملی: 1? شستشوی مکرر که بر حسب عادت تنها همین امر را وسواس می‌دانند. این بیماری نزد زنان رایج‌تر است. 2? رفتار منحرفانه 3? دقت وسواسی 4? شمردن 5? راه رفتن مداوم

ج) وسواس ترس: 1? ترس از آلودگی 2? ترس از مرگ 3? ترس از امری خلاف اخلاق

د) وسواس الزام: در این نوع وسواس فرد نمی‌تواند خود را از انجام عمل یا فکری بیرون آورد و در صورت رهایی از آن فکر و خودداری از آن عمل، موجبات تنش در او پدید خواهد آمد.

امروزه از شیوه‌های مختلفی برای درمان وسواس استفاده می‌شود، که یکی از مهم‌ترین آنها تغییر محیطی است که بیمار در آن زندگی می‌کند؛ مانند تغییر آب و هوا (مسافرت)، تغییر شرایط زندگی، ایجاد اشتغال و سرگرمی، زندگی در جمع، شیوه‌های اخلاقی، پر کردن اوقات فراغت (تنگ کردن وقت)، بی‌اعتنایی به تیک وسواس، و ….